چرا مهاجران ایرانی از هم گریزانند؟
اداب زندگی در خارج از ایران چرا متفاوت است؟
ایرانی بازی در نیاریم ….اینجا شرایط و فرهنگ و شرایط زندگی متفاوت است
به کار هم دیگه کار داشتن در خارج از ایران بی حرمتی و بی فرهنگی است
احترام به حریم خصوصی افراد در خارج از ایران شرط اول زندگی است
همه چی دونگی !!! مهمون بازی و تعارف نداریم
در یک نظرسنجی پاسخ ها خیلی شبیه به هم بودند . اما توانست آمار و ارقام خوبی را درباره طرز فکر ایرانیان ارایه دهد.آنهایی که در خارج از کشور بسر می برند به یک نکته خاص اشاره کردند، آنهم عدم رعایت حریم خصوصی توسط ایرانیان است که به فرهنگ ارتباطی ما برمی گردد.در ایران افراد همه به خود اجازه می دهند از خم و چم کارهای هم مطلع شوند. ودر مجالس کل پرونده دیگران را می ریزند وسط و درباره آن به بحث و تبادل نظر می پردازند!
اما وقتی هموطنان ما به خارج می آیند، دوست دارند اسرار زندگیشون حداقل در اینجا محفوظ بماند و نمی توانند آن روابط صمیمی و خودمونی را ادامه دهند. بخصوص اینکه می بینند سایر فرهنگ ها در روابط روزانه خود خیلی متفاوت عمل می کنند و افراد هنگام آشنایی با یکدیگر به سراغ سوالات خصوصی نمی روند.
برعکس ما در اولین ملاقات با یک ایرانی بلافاصله سوالات عادی زیر را مطرح می کنیم:
کی اومدید؟ برای چی اومدید؟
کار پیدا کردید؟ چه جوری؟ درآمدتون چقدره؟ هر دوتون کار می کنید؟ ایران چیکاره بودید؟
کجا می نشینید؟ چقدر اجاره می دید؟ خونه خریدید؟چند؟
چندتا بچه دارید؟ مدرسه کجا می رند؟
پدرمادرتون هم اینجان؟ …
اینها مقدمه سوالات خصوصی تر دیگر هست که بعدش به ملاقات های دیگر و رفت و آمدها ختم می شود و تازه بعد از آشنایی خانواده ها با همدیگر در منازل، بخش جدیدی از پروژه آگاهی و اطلاع رسانی از زندگی روزمره آغاز می شود.ایرانیانی که زندگی جدیدی را با مشکلات مربوطه آغاز کردند ،مایل نیستند وضعیت زندگیشان در اینجا با جزئیات به ایران منعکس شود. اما این خطر همواره وجود دارد.از سوی دیگر اگر ما مجبور بودیم در ایران بدلیل انتخابهای مختلف زندگیمان مدام به دیگران حساب پس بدهیم، به این شکل با دست خودمان همان روند را وارد زندگی خود در خارج هم می کنیم. البته نتیجه همیشه بد نیست، اما این درصورتی است که اینگونه ارتباطات صمیمی و کوتاه مدت به نفع طرفین تمام شود.مثلا خانواده ها بتوانند در مسیر مبارزه با مشکلات محیط جدید زندگی به یکدیگر کمک کنند. اما متأسفانه روابط صمیمی دوستانه یا خانوادگی ایرانیان، معمولا بر روی روابط کاری و معاملات تأثیر می گذارد و تعارفات معمول ، جایگزین قرار و مدارهای رسمی میشه. آنهایی که اینجا هستند می دانند که خارجی ها از یک سنت خود در انجام کار برای شما نمی گذرند و سعی می کنند خیلی شفاف موضوع را از اول با شما طی کنند. حتی اگه کسی برای شما قهوه هم بخرد باید دونگ خودتان را بپردازید.
حالا شما اگه بخواهید از یک هموطن در اینجا مسکن یا ماشین بخرید یا بخواهید برای شما کاری انجام دهد… واقعا می توانید خیلی شفاف راجع به ارزش کالا یا خدمات با او بحث کنید؟ می توانید بعدا درباره مشکلی که پیش می آید به او اعتراض یا شکایت کنید؟اینجاست که حجب و حیای ایرانی ، جایگزین مقررات قانونی می شود و امکان پیگیری موضوع را از شما سلب می کند( آنان که از توانایی زبان کافی برخوردار نیستند باز هم آسیب پذیر هستند).
نکته دیگر در حساسیت ایرانیان نسبت به گسترش روابط با یکدیگر، عدم اعتماد متقابل به همدیگر است. با اینکه انتظار می رود اعضای یک جامعه ترجیح دهند امورات زندگی خود را بین یکدیگر حل کنند و سامان دهند. اما تجربه ناخوشایندی که ایرانیان از حس منفعت طلبی جاری در بین برخی از افراد دارند ، باعث می شود به شیوه و نرخ ارائه خدمات توسط هموطنان خود بدبین شوند.
اما برای اینکه بتوانیم به مرور بر این تفکر و عادت غلبه کنیم و در عین حفظ روابط سالم، در جهت همدلی جامعه ایرانی پیش رویم، پیشنهادات زیرمطرح می شود، شاید مفید واقع گردد:
• سعی کنیم در اولین ارتباط با هموطنان خود به سراغ سوالات خصوصی نرویم و رابطه را در حد امور مشترک روزمره محدود کنیم.
• ارتباط کاری را بلافاصله به آشنایی خانوادگی و رفت و آمدهای منازل تبدیل نکنیم.
• برای ملاقات با یکدیگر بجای دعوت به منزل از یک رستوران یا کافی شاپ استفاده کنیم.
• برای همه معاملات خود قرارداد و توافقنامه دقیق و قانونی با شاهد معتبر منعقد نماییم.
• قبل از اینکه فرد مورد نظر را دقیقا بشناسیم، از او درخواست کمک یا مساعدت برای حل مشکلمان نخواهیم.
• همسران خود را مجبور به مشارکت در ارتباط فیمابین خودمان نکنیم.
• ملاقات های خود را طولانی نکنیم تا منجر به پرداختن به مسائل خصوصی یکدیگر نشود.
بعد از طی مراحل فوق برای مدت معین، درصورتیکه طرفین از میزان نزدیکی افکار، عقاید و خصوصیات اخلاقی یکدیگر مطمئن شدند ، راه برای ایجاد روابط صمیمانه تر و رفت و آمدهای خانوادگی باز می شود.
