شرایط مهاجرت به امریکای جنوبی #اکوادور #ونزوئلا نوشته #پویامنصفی وکیل ایرانی در #امریکایجنوبی

#ونزوئلا

پاسخ زیر خطاب به دوستانه عزیزی است که با من تماس میگیرند و در مورد زندگی و شرایط کار و وضعیت اجتماعی در منطقه امریکای جنوبی مخصوصًا ونزوئلا و اکوادور سوال میکنند 

بر خلاف انچه در خبرها و داستانها میشنوید کشورهای امریکای لاتین بدبخت و بیچاره نیستند و این تصور غلطی است که ما ایرانیان از این منطقه داریم . درست است که کشورهای امریکای لاتین کشورهای مدرن و با شکوهی نیستند ولی زندگی در این کشورها مزایایی دارد که در کشورهای مدرن و گران قیمت ندارد . این منطقه برای ما ایرانی ها ناشناخته است . چون قاره امریکا به خاطر زبانش و دوری راه محل گذر و تفریح ایرانیان نبوده است . از این جهت خَیلی ناشناخته مانده است . 

شناخت ما از امریکای لاتین فیلمهای سینمائی و قاچاقچیان و خلافکاران است ! در حالیکه اینطور نیست و در خَیلی از این کشورها امنیت و اسایش و حتی قاچاق مواد مخدر خَیلی کمتر از ایران ، ترکیه ، مالزی و کشورهای دیگر است . 
اینجا هم مانند بقیه دنیا هم معتاد دارد و هم دزد و هم مواد فروش ! ولی بیشتر از جاهای دیگر نیست . در برخی از این کشورها واقعًا پیدا کردن مواد مخدر در خیابان کار ساده ای نیست و پلیس خَیلی شدید در این مورد حساسیت دارد . در حالیکه در ایران بر اساس اطلاعیه وزارت بهداشت پیدا کردن مواد مخدر زیر ١٠ دقیقه است ! 

مافیای بزرگ در برخی از کشورهای امریکای لاتین مانند مکزیک وجود دارند که اصلا کاری با مردم عادی ندارد. 
بنابراین دقت کنید که تصور اینکه این کشورها خطرناک هستند و یا بدبخت و بیچاره اند درست نیست . 

تکنولوژی در این منطقه بیشتر از سمت امریکا ثاپورت میشود و سیستمهای اینترنتی و خدمات ماهواره ای و تولید خودرو و حتی مواد غذایی اکثرا از ایالات متحده امریکا تامین میشود پس قطعا بی کیفیت نیستند . 

کشورهای امریکای لاتین ، کشورهای مدرن و پیشترفته همانند امارات متحده نیستند و اصولا کشور درجه ٢ محسوب میشوند . ولی کشورهایی اروم و نسبتا ارزان و راحت هستند . مشکلات مانند الودگی هوا ، قوانین پیچیده اداری ، مالیات سنگین ، درگیری در این کشورها وجود ندارد .
ایرانیانی در معمولًا در این منطقه زندگی میکنند قدمت زیادی دارند و تمایلی به مهاجرت به کشوری دیگر را ندارند . ارزونی ، ارامش ، هوای خوب ، مردم مهربون از مواردی است که وقتی به ان عادت کنید خَیلی سخت است به کشور دیگری برای زندگی بروید . 

در خَیلی از کشورهایی که ایرانیان مهاجرت میکنند مساله خانه دار شدن کمی سخت به نظر می اید ، چه بسا ایرانیانی که سالهاست در خارج از کشور مستاجر هستند و توان خرید منزل شخصی یا یک بیزنس شخصی را ندارند و همیشه مستاجر هستند . در امریکای جنوبی خرید خانه شخصی یا ساختن یه ویلا و خرید یک بیزنس اصلا رویا نیست . افرادی هستند که در این کشورها از صقر شروع کرده اند و ظرف یک تا دو سال صاحب خانه شده اند . قیمت منزل و اپارتمان در امریکای جنوبی یک سوم اروپا و کانادا و امریکاست و با شرایط ساده میتوان حتی بصورت قسطی خریداری کرد . قیمت سوخت و اتومبیل نیز از اسیا و اروپا و کانادا خَیلی ارزانتر است . 

در امریکای جنوبی طبیعت و ارامش و زندکی ساده و اروم یعنی همه چیز . 

اینجا مردم به جای صرف غذا در یک رستوران پنج ستاره و یا یک هتل اوکی ترجیح میدهند از ساندویچ فروشی های کنار خیابان که تا پاسی از نصفه شب باز هستند و ابجو میفروشند غذا بخرند و موزیک در خیابان گوش کنند و کنار خیابان با دوستان خود گپ بزنند . 

اگر شما زندگی مدرن و شیک و درجه بالا شبیه به امارات را دوست دارید امریکای لاتین مناسب شما نیست . لوکس بودن زیاد توی ذات این مردم نیست و ترجیح میدهند پولشان را خرج تفریح اخر هفته کنار دریا بکنند تا فرش و یا لوستر و مجسمه گرانقیمت در منزل داشته باشند . 

اگر شما عاشق طبیعت و دریا و جنگل هستید ، و از این جور مکانها برای زندگی لذا میبرید و اگر دیدگاه شما برای زندگی سکوت و ارامش و ساده گی و دوری از زندگیهای ماشینی و مدرن و شلوغی و ترافیک است منطقه امریکای جنوبی برای شما خَیلی مناسب است . 
مردم اینجا خَیلی ازاد و خوشحال هستند و از دنیا فقط ارامش و شادی و تفریح اخر هفته رو میخواهند نه اتومبیل مدل بالا و منزل لوکس و مجسمه های گران قیمت و فرشهای ابریشمی . اینجا خبری از مرغ هورمونی و میوه با کود شیمیایی نیست . 

لذا اگر زندگی اینطوری را دوست دارید امریکای لاتین جای ایده عالی است برای زندگی .

زندگی در این منطقه شبیه به زندگی در شمال ایران میمونه . طبیعت و هوای خوب ، مرغ و گوشت تازه ، لبنیات تازه ، دریا ، قایق ، ماهی ، و توریستهای فراوان که برای استفاده از سواحل به این منطقه از امریکا و اروپا امده اند . جنگهای امازون ، سواحل نیلگون و شفاف و رقص مردم توی خیابان بخشی از فرهنگ مردم اینجاست .

بخشی از مزایای زندگی در امریکای لاتین:

✅ هزینه زندگی و تحصیل در ان از ایران و امریکا و اروپا و کانادا ارزانتر است. 
✅بعد از ٥ سال زندگی در این کشور میتوان پاسپورت قدرتمند این کشور را دریافت کرد .
✅ مردمانی مهربان و خونگرم دارد و با خارجیان رفتار بد ندارند . 
✅ بعد از دریافت اقامت در جا کارت ملی مخصوص خارجیان را میدهد 
✅ بهداشت و درمان و تحصیل در دانشگاه از ایران و امریکا و کانادا ارزانتر است . 
✅در قاره امریکا قرار دارد و موقعیت خوبی برای مهاجرت به کشورهای دیگر فراهم میکند
✅تمام سال هوا معتدل است و پر از توریست است  . 
✅ میوه و سبزیجاتش و گوشتهای خوراکی هورمونی نیستند و صد در صد طبیعی هستند. 
✅ میتوانید حساب بانکی بین المللی و تجارت ازاد داشته باشید . 
📍 ...دقت کنید ! 
📌با همه این اوصاف امریکای لاتین بهشت نیست ! 
📌پول توی خیابانها نریخته ! 
مشکلات خاص خودش را دارد ! 
📌از ایران قشنگتر و مدرن تر نیست ! 
📌شیاد و کلاهبردار و دزد مثله همه جای دنیا دارد ! 
📌هزینه زندگی را با ایران مقایسه نکنید چون اینجا هزینه ها دلاری است . 
📌برای کار و کارمندی و کارگری و پناهندگی به امریکای جنوبی تشریف نیارید ! چون هیچ فایده ای برای شما ندارد !
#پویا_منصفی 

 

چرا مهاجران ایرانی از هم گریزانند؟ اداب زندگی در خارج ایران نوشته پویا منصفی وکیل ایرانی

چرا مهاجران ایرانی از هم گریزانند؟

اداب زندگی در خارج از ایران چرا متفاوت است؟

ایرانی بازی در نیاریم ….اینجا شرایط و فرهنگ و شرایط زندگی متفاوت است

به کار هم دیگه کار داشتن در خارج از ایران بی حرمتی و بی فرهنگی است

احترام به حریم خصوصی افراد در خارج از ایران شرط اول زندگی است

همه چی دونگی !!! مهمون بازی و تعارف نداریم

 

در یک نظرسنجی پاسخ ها خیلی شبیه به هم بودند . اما توانست آمار و ارقام خوبی را درباره طرز فکر ایرانیان ارایه دهد.آنهایی که در خارج از کشور بسر می برند به یک نکته خاص اشاره کردند، آنهم عدم رعایت حریم خصوصی توسط ایرانیان است که به فرهنگ ارتباطی ما برمی گردد.در ایران افراد همه به خود اجازه می دهند از خم و چم کارهای هم مطلع شوند. ودر مجالس کل پرونده دیگران را می ریزند وسط و درباره آن به بحث و تبادل نظر می پردازند!

اما وقتی هموطنان ما به خارج می آیند، دوست دارند اسرار زندگیشون حداقل در اینجا محفوظ بماند و نمی توانند آن روابط صمیمی و خودمونی را ادامه دهند. بخصوص اینکه می بینند سایر فرهنگ ها در روابط روزانه خود خیلی متفاوت عمل می کنند و افراد هنگام آشنایی با یکدیگر به سراغ سوالات خصوصی نمی روند.

برعکس ما در اولین ملاقات با یک ایرانی بلافاصله سوالات عادی زیر را مطرح می کنیم:

کی اومدید؟ برای چی اومدید؟

کار پیدا کردید؟ چه جوری؟ درآمدتون چقدره؟ هر دوتون کار می کنید؟ ایران چیکاره بودید؟

کجا می نشینید؟ چقدر اجاره می دید؟ خونه خریدید؟چند؟

چندتا بچه دارید؟ مدرسه کجا می رند؟

پدرمادرتون هم اینجان؟ …

اینها مقدمه سوالات خصوصی تر دیگر هست که بعدش به ملاقات های دیگر و رفت و آمدها ختم می شود و تازه بعد از آشنایی خانواده ها با همدیگر در منازل، بخش جدیدی از پروژه آگاهی و اطلاع رسانی از زندگی روزمره آغاز می شود.ایرانیانی که زندگی جدیدی را با مشکلات مربوطه آغاز کردند ،مایل نیستند وضعیت زندگیشان در اینجا با جزئیات به ایران منعکس شود. اما این خطر همواره وجود دارد.از سوی دیگر اگر ما مجبور بودیم در ایران بدلیل انتخابهای مختلف زندگیمان مدام به دیگران حساب پس بدهیم، به این شکل با دست خودمان همان روند را وارد زندگی خود در خارج هم می کنیم. البته نتیجه همیشه بد نیست، اما این درصورتی است که اینگونه ارتباطات صمیمی و کوتاه مدت به نفع طرفین تمام شود.مثلا خانواده ها بتوانند در مسیر مبارزه با مشکلات محیط جدید زندگی به یکدیگر کمک کنند. اما متأسفانه روابط صمیمی دوستانه یا خانوادگی ایرانیان، معمولا بر روی روابط کاری و معاملات تأثیر می گذارد و تعارفات معمول ، جایگزین قرار و مدارهای رسمی میشه. آنهایی که اینجا هستند می دانند که خارجی ها از یک سنت خود در انجام کار برای شما نمی گذرند و سعی می کنند خیلی شفاف موضوع را از اول با شما طی کنند. حتی اگه کسی برای شما قهوه هم بخرد باید دونگ خودتان را بپردازید.

حالا شما اگه بخواهید از یک هموطن در اینجا مسکن یا ماشین بخرید یا بخواهید برای شما کاری انجام دهد… واقعا می توانید خیلی شفاف راجع به ارزش کالا یا خدمات با او بحث کنید؟ می توانید بعدا درباره مشکلی که پیش می آید به او اعتراض یا شکایت کنید؟اینجاست که حجب و حیای ایرانی ، جایگزین مقررات قانونی می شود و امکان پیگیری موضوع را از شما سلب می کند( آنان که از توانایی زبان کافی برخوردار نیستند باز هم آسیب پذیر هستند).

نکته دیگر در حساسیت ایرانیان نسبت به گسترش روابط با یکدیگر، عدم اعتماد متقابل به همدیگر است. با اینکه انتظار می رود اعضای یک جامعه ترجیح دهند امورات زندگی خود را بین یکدیگر حل کنند و سامان دهند. اما تجربه ناخوشایندی که ایرانیان از حس منفعت طلبی جاری در بین برخی از افراد دارند ، باعث می شود به شیوه و نرخ ارائه خدمات توسط هموطنان خود بدبین شوند.

اما برای اینکه بتوانیم به مرور بر این تفکر و عادت غلبه کنیم و در عین حفظ روابط سالم، در جهت همدلی جامعه ایرانی پیش رویم، پیشنهادات زیرمطرح می شود، شاید مفید واقع گردد:

• سعی کنیم در اولین ارتباط با هموطنان خود به سراغ سوالات خصوصی نرویم و رابطه را در حد امور مشترک روزمره محدود کنیم.

• ارتباط کاری را بلافاصله به آشنایی خانوادگی و رفت و آمدهای منازل تبدیل نکنیم.

• برای ملاقات با یکدیگر بجای دعوت به منزل از یک رستوران یا کافی شاپ استفاده کنیم.

• برای همه معاملات خود قرارداد و توافقنامه دقیق و قانونی با شاهد معتبر منعقد نماییم.

• قبل از اینکه فرد مورد نظر را دقیقا بشناسیم، از او درخواست کمک یا مساعدت برای حل مشکلمان نخواهیم.

• همسران خود را مجبور به مشارکت در ارتباط فیمابین خودمان نکنیم.

• ملاقات های خود را طولانی نکنیم تا منجر به پرداختن به مسائل خصوصی یکدیگر نشود.

بعد از طی مراحل فوق برای مدت معین، درصورتیکه طرفین از میزان نزدیکی افکار، عقاید و خصوصیات اخلاقی یکدیگر مطمئن شدند ، راه برای ایجاد روابط صمیمانه تر و رفت و آمدهای خانوادگی باز می شود.